اشتباه از کیست؟

نمیدانم چرا وقتی من اینقدر ساده از کنار اشتباهات دیگران میگذرم و شوخی ها و جدی هایشان که باعث ناراحتیم میشود را نادیده میگیرم دیگران در برابر من اینگونه نیستند؟ چرا من این حق را ندارم که در مورد دیگران دچار سوء تفاهم شوم ولی دیگران این حق را دارند؟ چرا همه دوست دارند وقتی حرفی میزنند من بدانم که منظورشان چیست ولی وقتی من حرف میزنم دیگران می دانند منظور من چیست! اما خودم نمیدانم؟ نمی دانم اشتباه از کیست از من که ساده میگذرم یا اینکه باز هم خودم که فکر میکنم با آنها صمیمی هستم ولی وقتی حرفی میزنم آنرا جدی میگیرند و دلخور میشوند؟ خسته شدم شاید لازم باشد در رفتارم تجدید نظر کنم شاید لازم باشد تا از من سوال نکرده اند نظر ندهم شاید لازم باشد سکوت را سرلوحه زندگی خویش قرار دهم شاید وقت آن شده که بزرگ شوم این بهتر از آن است که با حرفم دیگران را دچار سوءتفاهم و سپس بخواهم عذرخواهی کنم و به آنها بفهمانم که منظورم چه بوده تازه بعد از اون میل آنهاست که دوباره با من صمیمی باشند یا نه؟ آره فکر کنم وقت آن رسیده که بزرگ شوم.