سفره خانه دل
لحظه های تنهاییسفره خانه دل
لحظه های تنهاییکاش...
بنام تنها امید تنهائیم
کاش میدانستم حرفهایت همه دروغه کاش اینگونه روح زلال عشق را به دستهای کدر قلبت نسپرده بودم کاش میدانستم عاقبت ترکم خواهی کرد و ای کاش هرگز تو را ندیده بودم میدانم روزی پشیمان خواهی شد ولی چه سود دیگر نخواهی توانست روزهای از دست رفته و عمر تباه شده مرا به من بازگردانی ای کاش حسرت ای کاشها اینگونه مرا نمی سوزاند.
بهانه
دلم دل تنگ نگاه توست بی هیچ بهانه ای
آسوده در کنج خیال توست بی هیچ بهانه ای
به تقدیر چگونه باید گله کنم
که خویش سپرده ام دل به نگاه تو بی هیچ بهانه ای
